Pietrasik
 

Inwalida wojenny z I-szej wojny światowej. Dzięki otrzymanej rencie za odniesione  rany na froncie, żyło mu się z rodziną znacznie lepiej niż innym sąsiadom. Miał ładny dom i zabudowania gospodarcze, ale utrzymywał się głównie z uprawy roli. Znany byłą w Trokielach z tego, że lubił majsterkować. Zbudował dość pokaźnych rozmiarów wiatrak, ale nie zdradzał nikomu, do czego będzie służył. Wiatrak stał przez dłuższy czas, a on sam rozmyślał jak go wykorzystać do wytwarzania energii elektrycznej do oświetlenia mieszkania. Plan w pełni udało mu się zrealizować dopiero w 1942 roku. Od tej pory o ile był wiatr, to w domu Pietrasika było widno, bo paliła się elektryczna żarówka. Wszyscy sąsiedzi zazdrościli mu tego „wynalazku”.

Nie pamiętam ile dzieci było w jego rodzinie i jak na imię miał najstarszy syn. Wiem, że syn był członkiem AK, brał udział w walkach ( akcja Ostra Brama) o Wilno i tam dostał się do rosyjskiej niewoli. Później został wcielony z innymi „kresowiakami” do Wojska Polskiego, gdzie zorganizowano grupę kolegów z okolic Lidy i z bronią w rękach zdezerterowali. Przedostali się na macierzyste tereny i wałczyli się do pracy konspiracyjnej. Syn Pietrasiaka wrócił z bronią do Trokiel, co się z nim dalej stało – nie wiem. Prawdopodobnie nie został aresztowany, bo w 1949 roku moja ciotka Jadwiga, która pracowała w urzędzie miasta Okonek widziała listę poszukiwanych osób przez Urząd Bezpieczeństwa. Na tej liście figurował Pietrasik, którego ciotka znała osobiście z imienia i nazwiska, ale niestety zmarłą w 1992 roku i nie mam już od kogo zasięgnąć informacji o tej rodzinie